Książka przedstawia losy Doriana Graya, który zapragnął wiecznie być młody.
Dorian Gray był pięknym chłopcem. Mieszkał w Londynie, a czasem beztrosko spędzał czas w wiosce Selby Rogal.
Kapitał życiowy chłopaka to spadek i uroda odziedziczone po matce (dziadek, u którego po jej śmierci się wychował, był lordem).
Dorian miał przyjaciela malarza, Bazylego Hallawarda (przyjaźnił się także z lordem Henrykiem Wottonem). Bazyli namalował portret Graya i od tego czasu zaczynają się wszystkie dziwne wydarzenia. Sportretowane piękno i młodość chłopca były niezwykłe, w rzeczywistym Dorianie obudziło się pragnienie zachowania tych przymiotów na zawsze. Życzenie zostaje spełnione i to jeden z największych cudów opowieści. Dokonana zostaje jednak pewna transakcja – portret się starzeje, a jego pierwowzór traci swoją wewnętrzną istotę – czyli sumienie, duszę, psychikę zdolną do współodczuwania.
Pewnego razu w teatrze Dorian poznał młodą aktorkę Sybillę. Przyjaciele, którzy znają już młodzieńca, nie popierają tego związku. Także brat dziewczyny wybucha gniewem, gdy ta, powodowana miłością, nie chce i nie potrafi odgrywać dawnej roli. To z powodu Graya popełnia samobójstwo. Chłopak nie może już do niej wrócić, chociaż przez chwilę nawet chce.
Na obrazie pojawia się szyderczy uśmiech. Dorian go dostrzega i tym samym pojmuje, co się stało z jego życiem. Spełnione życzenie staje się klątwą, ale młodzieniec wciąż tego nie dostrzega. Żyje i bawi się na całego, niczego nie kończy, wszystkim interesuje się przelotnie.
Także malarz zaczyna domyślać się, co właściwie przydarzyło się przyjacielowi. Dorian nie może pogodzić się z odkryciem tajemnicy i zabija Bazylego. Ciało podstępnie zostaje usunięte.
Od czasu do czasu męczą Doriana wyrzuty sumienia. Wciąż jednak czuje się królem życia. Kiedy brat Sybilli
Dorian Gray był pięknym chłopcem. Mieszkał w Londynie, a czasem beztrosko spędzał czas w wiosce Selby Rogal.
Kapitał życiowy chłopaka to spadek i uroda odziedziczone po matce (dziadek, u którego po jej śmierci się wychował, był lordem).
Dorian miał przyjaciela malarza, Bazylego Hallawarda (przyjaźnił się także z lordem Henrykiem Wottonem). Bazyli namalował portret Graya i od tego czasu zaczynają się wszystkie dziwne wydarzenia. Sportretowane piękno i młodość chłopca były niezwykłe, w rzeczywistym Dorianie obudziło się pragnienie zachowania tych przymiotów na zawsze. Życzenie zostaje spełnione i to jeden z największych cudów opowieści. Dokonana zostaje jednak pewna transakcja – portret się starzeje, a jego pierwowzór traci swoją wewnętrzną istotę – czyli sumienie, duszę, psychikę zdolną do współodczuwania.
Pewnego razu w teatrze Dorian poznał młodą aktorkę Sybillę. Przyjaciele, którzy znają już młodzieńca, nie popierają tego związku. Także brat dziewczyny wybucha gniewem, gdy ta, powodowana miłością, nie chce i nie potrafi odgrywać dawnej roli. To z powodu Graya popełnia samobójstwo. Chłopak nie może już do niej wrócić, chociaż przez chwilę nawet chce.
Na obrazie pojawia się szyderczy uśmiech. Dorian go dostrzega i tym samym pojmuje, co się stało z jego życiem. Spełnione życzenie staje się klątwą, ale młodzieniec wciąż tego nie dostrzega. Żyje i bawi się na całego, niczego nie kończy, wszystkim interesuje się przelotnie.
Także malarz zaczyna domyślać się, co właściwie przydarzyło się przyjacielowi. Dorian nie może pogodzić się z odkryciem tajemnicy i zabija Bazylego. Ciało podstępnie zostaje usunięte.
Od czasu do czasu męczą Doriana wyrzuty sumienia. Wciąż jednak czuje się królem życia. Kiedy brat Sybilli
